In verzorgingshuis settings is het heel normaal dat sociaal pedagogisch medewerkers (SPW’ers) of soortgelijke beroepen die buiten de nodige activiteiten en uitstapjes ook individuele begeleiding bieden aan ouderen. Nu deze groep hulpbehoevenden echter langer thuis moeten blijven wonen zie ik geen advertenties ontstaan in de thuiszorgorganisaties voor deze professionals. Dit verbaast me niet, het is een verkapte vorm van bezuinigen en daarbij hebben thuiszorgorganisaties vaak niet de kennis om deze groep professionals te ondersteunen.
Mijn mening is echter dat gekwalificeerde medewerkers een veel hoger resultaat bereiken dan iemand die hier niet voor is opgeleid. Mijn geloof wordt bevestigd doordat ik bij diverse forums meelees over de “klachten” die mensen hebben over zorg.
Het grote verschil tussen zorg en welzijn ligt hem in een fundamenteel andere benaderingswijzen.
Wikipedia over zorg:
De verzorgende heeft vooral de taak zich bezig te houden met de dagelijkse verzorging van de zorgvrager(s) en niet met het verzorgen van wonden en geven van injecties en/of medicatie, hetgeen de taken zijn van een verpleegkundige en/of huisarts. En in de thuiszorg komen er ook meer huishoudelijke taken bij kijken.
Een verpleegkundige is een persoon die opgeleid is in het uitvoeren van verpleegkundige taken. Hij of zij houdt zich bezig met het geven van verpleegkundige zorg. Hieronder valt basiszorg, zoals de persoonlijke verzorging als wassen, aankleden en verschonen, maar ook wondverzorging, observatie en rapportage en gespecialiseerde zorg.
Wikipedia over welzijn:
De opleiding SPW biedt de mogelijkheid te werken in het welzijnswerk, opvoedingsondersteuning en leefbegeleiding, vooral in bijzondere woonvormen. Hierbij valt te denken aan begeleid wonen van gehandicapten. Daarbuiten werkt de SPW’er in de kinderopvang of als activiteitenbegeleider.
De opleiding SPH is gericht op een loopbaan als hulpverlener in allerlei situaties waar mensen zich niet zelfstandig kunnen redden in de maatschappij.
Er zijn meerdere opleidingen die betrekking hebben op het geestelijk welzijn. Daarnaast zijn er specialisten op het gebied van muziek of creativiteit, of bijvoorbeeld snoezelen.Een dementerende heeft niet altijd verzorging nodig maar wel een SPW’er omdat deze weet hoe hij de dementerende moet benaderen en stimuleren.
SPW’ers hebben echter ondersteuning, stimulans en feedback nodig binnen een organisatie. In de zorg heb je een zorgmanager en krijg je cursussen mondzorg, in ons vakgebied moet je vaak jezelf onderwijzen in de laatste omtwikkelingen. Leidinggevenden met de juiste diploma’s en ervaringen zijn er bijna nooit. Het aantal instellingen met een hoofd welzijn en activering was al niet groot en dit neemt nu alleen nog maar af.
Het belang van SPW’er in de zorg voor de mantelzorger is echter enorm. Zij kunnen de mantelzorgers handvatten geven hoe men het beste om kan gaan met bepaalde omstandigheden. Ze bieden een luisterend oor en gaan met die informatie kijken of ze de situatie voor zowel de mantelzorger als de cliënt kunnen verbeteren. Ze weten wat het belang is van een goede samenwerking tussen de begeleider, de mantelzorger en de cliënt en wat het doet met alle partijen als deze samenwerking niet prettig verloopt.
Wat ik nog even heel duidelijk wil maken is dat ik absoluut niet tegen zorg ben en dat er een kleine groep verpleegkundigen is die zeer bekwaam kunnen begeleiden door hun eigen interesse in dit aspect van hun werk. Maar ieder beroep heeft zijn eigen kwaliteiten en laten we van die specifieke kwaliteiten gebruik maken in de zorg.
Met Partisa wil ik zorgen dat iedereen van een betrokken en vakkundig sociaal pedagoog begeleiding kan krijgen. Ook, of misschien moet ik zeggen juist, in de thuissituatie.